Duinrell cross: spelen met en in de natuur

Op zondag 8 december stond de eerste 1vd4 hardloop cross circuit wedstrijden op het programma. Het decor was het Wassenaarse pretpark Duinrell met het hoogste punt van Zuid-Holland als een van de pittige klimmetjes.
Mijn tijd op de 9 km klimmen en dalen was 45.30. Lees het volledige verslag net mooie foto's op mijn hardloopsite Leuke Loopjes leukeloopjes.wordpress.com (uiteraard is deze loop in de top 50 leuke loopjes opgenomen!)

Zonsopgang in Meijendel: 25 km met een doel

Ik schrik me rot. De twee wekkers overleef ik soepeltjes in de vroege zaterdagochtend (6.20). Maar het is de weegschaal die mij de stuipen op het lijf jaagt. Terwijl ik een hele week bezig ben om chocoladeletters, biertjes en toetjes tot een minimum te beperken, constateer ik 2 kilo ongewilde extra bagage om de 25 km van Meijendel te gaan lopen. (OK vooruit ik vertel het, deze "dikzak" zag 84 kg verschijnen).

In twee dagen heb ik dit voor elkaar gekregen. Een van de oorzaken is de het verjaardagsfeestje van mijn stiefzoon Max (10)  de avond tevoren. Het feestje is funest. Ik heb me tegoed gedaan aan de lekkere sushi, teriyaki, één Japans Sapporo biertje en ook nog een goede warme Sake. Omdat je een lange zware wedstrijd niet alleen op eiwit en alcohol kan lopen heb ik om 22.30 ook nog een pak gevulde noedels (Unox) en een banaan burgemeester gemaakt. Een gecombineerde Japans-Indische voorbereiding dus. Als ik naar bed ga hagelt het pijpenstelen, dus ik maak me meteen zorgen over welk schoeisel ik moet gaan dragen (uit voorzorg toch maar 2 paar verschillende schoenen ingepakt). Mijn mobiele weer app voorspelt voor 8 uur s'ochtends een regenkans van 80%, waarna het om 9 uur droog moet worden. Maar ja ,het is Wassenaar/Scheveningen en daar laat het weer zich slecht voorspellen. Zo heb ik afgelopen zomer aan den lijve moge ondervinden door bijvoorbeeld met 8 graden Celsius aan het Zwarte Pad (mistige Pad was een beter naam geweest) te bivakkeren, terwijl in de rest van Nederland de mussen omlaag vielen. Dat gebeurd trouwens vaker. Vallen. En dan omlaag!

Gordels om?

Afijn, de draad die u vast al een tijdje kwijt bent, pak ik dus weer op na het wakker worden (het wikken en wegen, weet u nog?). De tas staat klaar (hardloophorloge check, vaseline check, deo check, extra drinken en proviand check, sleutels check) en ik doe mijn  hardloopgordel om. Dit heeft niets te maken met extra steun of er sexy uit willen zien, maar alles met het feit dat ik verwacht erg dorstig te zullen raken. In de Nike running belt (ziet er mooi uit, ergonomisch gevormde flesjes, maar niet erg praktisch, waarover later meer) kun je flesjes water en ander dingen opbergen in de handige zakjes. Er is 1 drankpost halverwege, dus ik doe het ding om mijn middel en vul een flesje met water (er is plaats voor 4, maar de anderen liggen in Vlieland, Westvliet en Sport 2000.  Ik besluit mijn Iphone er niet in te doen, wel wat geld, twee snoepjes, een  Gelletje (Misschien denkt u, wat een ijdeltuit zeg, maar het is niet voor mijn haar, maar om extra voedings supplementen onderweg in te nemen), genaamd de PowerBar (niks te maken met een kroeg voor bodybuilders). het is lekker donker als ik van Voorburg naar Wassenaar rijd.

De loop door Meijendel (voor degenen die het niet kennen: het is een fantastisch natuur -en duingebied van 2000 hectare, waar je bizons/Schotse hooglanders, vossen, meervleermuizen, buizerds, nachtsperwers en andere vreemde vogels tegen kunt komen) is redelijk uniek.

Ik bedenk de redenen om hier mee te doen (het is makkelijker om de redenen te verzinnen om niet mee te doen, de belangrijkste daarvan toch wel het achterlijk vroege tijdstip, maar ook dat heeft weer een reden).

Historie van de loop

Terwijl "the unforgettable fire" (U2) uit mijn radio schalt, rijd  ik het natuurgebied binnen. In de verte zie ik inderdaad een mooie oranjerode gloed die ik niet meer vergeet. Het eerste randje ochtendgloren. De natuur is nu op zijn mooist. En dat brengt mij weer op de reden dat we zo vroeg aan het vertrek staan. Hoewel dit jaar pas voor de vijfde keer door en rond het unieke natuurgebied wordt gelopen ligt het ontstaan van de loop ligt al bijna 30 jaar terug.

Een vriendenclub nam elk jaar deel aan de 25 km Oude Leedeloop. Deze loop georganiseerd door Jos Brouwer van atletiek vereniging Felix (oeh, dat smaakt naar meer), werd elk jaar gehouden op de 1e zaterdag van december. De route liep (van Delft via Nootdorp, Pijnacker, Oude Leede weer naar Delft). In 2007 kwamen de vrienden op het idee om dit voort te zetten in Meijendel. Duinengebied -beheerder Dunea, zette in 2008 het sein op groen voor de 1e editie. Als tegenprestatie is  aan de Meijendelloop een goed doel verbonden. In samenwerking met Dunea wordt een project van SIMAVI gesteund: lopen voor water (waterproject Tabora in Tanzania).

Bandenwissel in de stal

De beste paarden van stal

Ik loop naar de kleedkamer, hoewel kleedkamer, als ik goed kijk zie ik allemaal lopers in een vreemd soort hokje wat ik meteen herken (heb jaren in zoiets gewoond) als een stal. Ik krijg een soort Elfstedentocht start gevoel. In 1986 was ik toeschouwer op de Bonkevaart, waar de schaatsers net hun tocht in het duister begonnen. Bij het tweede "paardenhokje"" zie ik meteen een aantal AV Sparta clubgenoten (Rob, Tejo, Niek, Ralph, Michel)  staan. Ze staan nog net niet tussen hooi en haver.

Meijendel, een maand eerder

Opmerkingen over "beste paard van stal", stalpaarden, heerlijk ochtendje en paard van Sinterklaas" komen naar boven tijdens de paar minuten die we inlopen. Dat inlopen doe ik bij nader inzien niet op mijn Salomon trailschoenen, maar op mijn oude Nikes, dus er volgt een bandenwissel.

Mijn ervarener clubgenoten vertellen me dat de ondergrond over het algemeen verhard is (waar ik meestal de mos -en bospaadjes opzoek): schelpenpaden en fietspaden. Mijn oude demping schoenen hebben nog wel een goede zool en demping, maar ook al kleine gaatjes aan de buitenkant. Dit is echter niet de bedoeling geweest van fabrikant Nike, en ik hoop ook de voeten droog te houden. Vanavond meteen die schoen zetten bij de open haard en hopelijk zit er dan een mooie Adidas Adios Boost in en kan ik mijn oude schoen weggooien.

Nu maar gokken op de Sint, dat hij mij een brave borst vindt...(dat rijmt). Nu ik toch lekker aan het typen ben, zal ik ook wat over mijn belevenissen onderweg vertellen. Bij de start vraag ik nog even aan wat trainingsmaatjes wat zij nu zou speciaal aan de Meijendel loop vinden. Het mooie en wisselende landschap (sommige delen zijn vandaag speciaal toegankelijk gemaakt), het starten in het donker en het besloten karakter (vol= heel snel vol, namelijk maximaal 250 deelnemers) zijn toch wel de meest gehoorde motieven.

De loop: onderweg door glooiiend natuurgebied

Dan gaan we op pad. Waar ik bang voor ben gebeurd, (nee het startschot heeft niemand geraakt) maar die fijne gordel zwabbert rondom mijn lijf en zakt een beetje af. 

Ik kan hem niet echt strakker zetten (One size fits only teletubbie-people) dus het is af en toe hijsen geblazen. Ophijsen dan he, dat bier komt later wel. Ik loop met Spartaan Rob en probeer niet op mijn gordel te letten. "ontspannen, na 12,5 km doe je hem bij de waterpost --vlakbij de stal/start - gewoon af " zeg ik tegen me zelf in de eerste kilometer. Na drie kilometer zeg ik wat heel anders en gooi ik het kl#%@te ding bij een Dunea wagen, maar niet voordat het water, het geld en de snoepjes (in volgorde van belangrijkheid) er uit gehaald zijn. Rob kijkt verbaast als hij me ziet worstelen, maar hij geeft geen steek onder de gordel.

de koploper in de mooie natuur

Een kilometer eerder zijn we door Niek ingehaald die een voorsprong van 50-100 meter heeft gepakt. We lopen dan grotendeels op ijzeren platen, die vanwege werkzaamheden zijn neergelegd. Na de vierde kilometer krijgen we veel bochtenwerk voor de kiezen in het glooiende landschap. Er is bijna geen vlak stuk. Ik merk dat ik sommige lopers steeds weer inhaal bij een daling of klimmetje. Zo blijf ik steeds in of achter een groepje met o.a. een lange loper die een soort standbeeld stijl heeft (maar wel heel reactief loopt). Ook een dame met soepele tred van Haag atletiek  zit hierbij.

Sparta naar voren!

Na Wassenaarse slag, bij de vijf kilometer heb ik Rob weer bijgehaald. De klimmetjes verteerd hij wat minder, al heeft hij (als 60+ er) vorig jaar een tijd neergezet waar je de hoed voor mag afnemen: 1.52 en nog wat. Zelf heb ik op looptijden.nl mijn doel gedeelde met de wijde webwereld: 2 uur sharp. Bij de start dacht ik dat zoiets te doen is. Als het redelijk vlak is tenminste. En je kunt veel van de Meijendel loop zeggen, maar niet dat het vlak is. Sommigen zeggen dat het zwaarder is dan de 30 van Schoorl. Niek wilde ook voor 2 uur gaan, rob zegt dat het lastig wordt.  Mijn schema zal inhouden dat ik 48 minuten per 10 km, 24 per 5 en 4.48   minuut per kilometer dien te lopen. Oftewel 12,5 per uur. De eerste kilometer heeft een prima rustige 4.54 te zien gegeven. Daarna loop ik 13 km/u en lig ik voor op het schema. Op zich niet erg, want ik verwacht een terugval in de laatste kilometers. Ik heb dit jaar 2 halve marathons (waaronder Egmond) gelopen en voor de rest bestaan mijn loopjes uit maximaal 10 kilometer. De laatste vier kilometer in de halve van Vlieland was hangen en wurgen geblazen. Terwijl Niek totaal uit beeld is verdwenen rond ik de 10 kilometer af met het beklemmende gevoel dat ik niet veel harder meer kan. Mijn gemiddelde is inmiddels gezakt naar 12,2 km per uur. Als dat zo doorgaat wordt het een tijd van boven de 2 uur. Ik ben echter bang dat ik op een gegeven moment moet wandelen.

Mijn drinkflesje is inmiddels leeg, maar op een lang golvend fietspad (terwijl we weer een paar adembenemende vennetjes en zonnestralen mogen bewonderen) kan ik langzaam naar "mijn groepje" toelopen. De statige loper heeft het zwaar en moet definitief lossen als hij mij voor de 6e keer voorbij ziet zeilen. Een andere man kreunt voortdurend in zich zelf dat het zwaar is. (en door dat te doen wordt het nog zwaarder). De stukken van 20-30 meter die naar beneden lopen geven me kadans. ik wordt dan wel ingehaald door een man die ik aan hoor komen met grote en luide passen, maar deze loper brengt mij wel weer naar de rest van  het oorspronkelijke groepje dat nu uit elkaar is gespat. Bij de drankpost op plm. 12,5 heb ik zowaar het groepje ingehaald. Drie personen komen weer aan mijn staart, als ik rustig mijn sportdrankje drink (tip: doe dit nooit te snel en laat het even in je mond warm worden voordat je het door je keel laat glijden). Een zwaar steil stuk volgt als we koers zetten naar de duinopgang bij Scheveningen.

De tweede en derde dame vechten (met mij in het midden) een heftige strijd uit. Bij het steilste stuk moet er eentje definitief lossen na eerst een demarrage te hebben geplaatst. Met de dame van Haag ga ik door. Vlak voor het 15 km laat ik haar achter. Ik heb dan al een tijd onder de  2 uur uit mijn hoofd gezet. Het gemiddelde tempo gaat echter heen en weer (na afloop zal blijken dat mijn doorkomst  bij zowel 15 en 20 nog net onder schema liggen. Bij 17 kilometer (Scheveningen-Zuid/Den haag, bij) wordt het een bochtig cross-country gedeelte. Ik haal nog twee personen in, zie de imposante oude watertoren ....en dan loop ik opeens alleen.

Best gevaarlijk want nu moet ik op de kleine bordjes letten en een verkeerd zijpad is zomaar ingeslagen. Bij de van Alkemadelaan krijg ik het moeilijk. Het gaat nu vlak, maar ik verval in een tempo onder streefsnelheid. Bij 20 km gaan we weer het bos in. Na afloop is het lekker napraten in het nieuwe restaurant, waar koffie, appeltaart en een rood Meijendel shirt op me wacht. De organisatie is er weer in geslaagd om een op een fantastisch parcours een schitterende loop te organiseren. De souplesse en hoop komen langzaam terug, terwijl de laatste drie kilometer in een lekker afkoelende harde regenbui verlopen. Ik heb weer wat richtpunten en de laatste twee kilometer gaan weer hard(er).

De twee mannen voor me kan ik met een mooie eindsprint -aangemoedigd door enkele bekenden (Theo en Melvin) bijhalen. De eindtijd ...2.00.16 en dat is de brutotijd, want mijn klokje geeft na lang zoeken 2.00.12 aan. 12 lousy seconden! Nog geen 100 meter!! Even baal ik, maar ik heb een heerlijke loop mogen meemaken en weer een mooi doel voor volgend jaar.

Bovendien een nieuw PR, want ik heb deze loop als de afstand nooit eerder gelopen. Dus  ik mag geen zeurpiet zijn. Niek heeft ook heerlijk gelopen en finisht 2,5 minuut onder de 2 uur. Rob heeft 2.03 nodig en is beste 60+-er.  Beste Spartaan is Mattijs van Dulkenraad in een snelle 1.43.49.  (beste 40+-er). Tejo wordt 14e (nipt 2e bij de 50+).  Michel finisht zoals altijd ruim onder de 2 uur en in de top 40. De winnaar finisht in een razende 1.33 (16 km/u!). Zo, en nu een Bahvaria (zie foto).

Uitslagen  en website klik hier:

Zevenheuvelen: op en neer in de lichte nacht

Voor de vierde keer ondernam ik de reis naar Nijmegen. Een van de populairste lopen van Nederland wordt al 30 jaar gehouden aan de boorden van de Waal: De Zevenheuvelenloop.

Veel mensen denken dat de loop zijn naam ontleent aan 7 heuvels die in het parcours zijn opgenomen. Anderen zeggen dat er maar 3 of 4 echte verhogingen zijn. De naam "zeven"is echter afkomstig van het Nijmeegse "sevenen", wat zoiets als sijpelen (uitslijpen) van ondergronds water tussen de heuvels en dalen betekend. Het aparte landschap is hier in het pleistoceen dermate gevormd dat de lopers er nu plezier (of ongemak) van hebben. Nu denk je misschien wat loopt die gozert nou uit zijn duim te zuigen of welke wetenschapper heeft dit nou weer bij elkaar verzonnen? nou vooruit, Jan Piket heet deze professor doctor in de bodem-loogie

In ieder geval zal ik zeker geen 7 heuvels tegen komen, want ik had mij in deze jubileumeditie aangemeld voor de 10 km avond editie, die de (zater)dag er voor gehouden zou worden.
Totaal 30.00 meer en minder fanatieke lopers doen mee aan de verschillende afstanden uitgespreid over het weekend.

Om 17.00 strijk ik in een nog rustig Nijmegen neer. De voorbereiding is meer van een toerist dan van een fanatieke atleet. Met mijn vriendin zit ik in een Belgisch cafe ("Allerlei") aan de parelhoen met Vlaamse frieten en mayo. Ook drink ik er een roseetje bij. Zelfs een likeurtje met koffie gaat er nog in. Zo;n opwarmertje is niet verkeerd, want het is waterkoud .
Mijn sportkleding heb ik al onder mijn gewone kleding aan. We lopen rustig naar het Keizer Karelplein. waar ik mijn jubileumshirt op haal en mijn kleding plus tas inlever. Daarna is het zoeken naar de Groesbeekseweg en het juiste startvak.

Terwijl ik mijn warming-up afrond op het plein met de diverse startvakken begint het steeds gezelliger te worden. Ik sta naast een swingend bandje terwijl de vijf kilometer lopers worden weggeschoten. Nabij is de helblauw verlichte finishboog te zien alsmede een groot scherm met de lopers die alweer snel de finish naderen.
Als gekooide roofdieren zie ik de hekken met daarachter de lopers. Ik hoor van een official dat ik eigenlijk helemaal moet omlopen om achteraan het drukst bezette vak plaats te nemen. Ik doe alsof ik gek ben (moet lukken) en spring over een hekje aan de zijkant. De hand van de official komt net niet meer bij mijn schouder.

Haile Gebreselassie 

De andere vakken zijn voor
A) lopers onder de 45 minuten (daar mag ik dus volgend jaar in).
B) medewerkers van Fortis Bank (bestaan die nog?)
C) onbekend (ABN/Amro,Vips, donateurs?)
Een vrouw voor me in het startvak (nummers met roze stip_ komt niet meer bij als we het bizarre interview van de speaker met Haile Gebreselassie door de geluidsinstallatie horen. De lachspieren worden behoorlijk aangesproken. Beiden moeten elkaar goed kunnen verstaan: Ze spreken namelijk dezelfde taal: zeer gebrekkig Engels. "Good afternoon" begint de spreekstalmeester om half acht s'avonds. "I run very fast" , antwoord Haile,. Het is het enige wat de man met microfoon - enigszins overbodig - kan vertalen. Gebreselassie vertelt er meteen achter aan dat hij morgen niet gaat lopen, vanwege een blessure. Zo'n bekende dure supporter zal ik dus nooit meer krijgen. Hij moet natuurlijk nog wel werken voor zijn geld door de prijzen na afloop uit te reiken.

Podium 5 km met Haile

De Nijmeegse flessehals start is een fijne. Het is even dringen door zandloper, maar na het uitwaaieren over het plein, gaat pas na 100 meter de netto tijd lopen. Ik raak toch  enigszins opgesloten aan de langzame rechterkant door een gezellig keuvelend groepje. (niet dat je aan de"snellere linkerkant er langs kon) .

Voor mij zie ik een man met fel geel shirt en een soort IPhone op zijn achterhoofd gebonden. Het enige verschil is een rood lichtje vanachter: een camera zo lijkt me. Het is een ideale gangmaker. Iedere keer als ik naast hem wil lopen versnelt hij. Met zijn camera wil hi niemand vlak voor zich hebben en blijft daarom ook links lopen om een mooi shot te krijgen. Hopelijk krijg ik de site waar hij het filmpje gaat uploaden te pakken denk ik. Zo kan ik mijn race weer herbeleven. We hebben er goed de gang in en worden maar 1 maal gepasseerd. links van het duurzame "groene" parcours staan wielrenners in groepjes van twee op een hometrainer. Zij schijnen met aangetrapte energie licht in de duisternis;

Podium 10 km met Felix Limo

Op sommige plaatsen op het parcours blijft het echter gevaarlijk donker. het had geregend dus je moet niet bang zijn om uit te glijden. Vlak voor de vijf kilometer probeer ik voor de vijfde keer naast mijn camera-haas te lopen.Zijn tempo stokt. Is hij het zat of kan hij niet meer. Ik verdwijn snel uit zijn beeld. Bij kilometer 6 krijgen we een pitte heuvel al is het niet de beruchte heuvel aan de Postweg. We lopen er om heen. Ook de pittige Zevenheuvelenweg zit niet in het 10 km parcours.
Inmiddels heb ik gezelschap gekregen van een soepel lopend meisje van begin 20 jaar. ("Je bent de 6e dame wordt er van de kant geroepen"). Na de drankpost gaat ze me voorbij en pakt 30 meter. Bij kilometer 7 ga ik haar hard voorbij. Het is dan alleen nog maar naar beneden. Het lijkt wel of we sprinten en ik denk dat ik dit tempo niet 3 kilometer kan volhouden. Toch is het lekker om even jezelf even een Spartaanse prikkel te geven om niet te vervallen in een standaard comfortabel tempo. Met nog twee kilometer te gaan dendert zij weer langs me ("waarom dragen die meiden altijd een roze shirt" denk ik op dat moment wat hulpeloos). Ik kan niet aanpikken, maar hoop op nieuwe krachten in de laatste kilometer. Ik loop naar een groepje lange mannen toe, die ongeveer mijn tempo lopen. De voorste helft van de groep zet aan voor de laatste kilometer en geeft zich niet zo maar gewonnen. Ik ben benieuwd wie in deze verlengde sprint (ik schat 15 km/u) als eerste moet afhaken.

Eindsprint (geel shirt)

Ik zie dat het "roze meisje" niet echt meer uitloopt, maar ook zij versnelt met nog 1 kilometer voor de boeg. De zestig meter verschil lijkt nog steeds moeilijk te overbruggen. Langs het parcours is het publiek  nu talrijker, we gaan nu weer de straten van Nijmegen in. In de verte zie ik de blauwe finishboog gloren. Te snel aangaan is killing. De lopers uit de uiteengeslagen groep hebben moeten lossen. ik focus me op de twee snelste lopers voor me: het soepel lopende roze shirt en een gespierde man in donkerblauw. Ongemerkt heb ik het gat bijna kunnen dichten. Nog 250 te gaan. "Er op en er over" denk ik, "niet wachten tot de laatste 50 meter".

Het wordt een lange sprint, waarbij de "tegenstanders" meteen zijn overrompeld. Dat ik de laatste 50 meter nier meer voluit kan gaan deert niet, een gat van 8 seconden is geslagen: 43.40 is een tijd die sneller is dan mijn doelstelling van 44-45 minuten en mijn derde tijd ooit op deze koningsafstand.
Het voelt na afloop heerlijk als ik na geniet tijden het swingfeest "Dance marathon" waar oude taaie lopers in hardloopoutfit houterig dansen naast wat meer standaard feest publiek. Ik voel me nog fit en jong. Op zich ook logisch, de gemiddelde leeftijd in de zalen van het concertgebouw schat ik op 50 jaar. Maar misschien ogen sommige mensen een paar jaar ouder.

Een dag later: Jesper v.d Wielen beste Nederlander op 15 km

Met een 21e plaats in de categorie 40-45 jaar probeer ik mezelf een goed gevoel aan te praten. Ter relativering, met een zelfde snelheid zou ik bij de 15 km in het totaalklassement maar net onder  plaats 3.0000 finishen. In de Nijmeegse kroegen smaakt het bier goed en blijft de geur van zweterige hardlopers lang hangen.

Klik hier voor alle uitslagen

klik hier voor het bekijken van de filmpjes van mijn finish

Laan van Meerdervoort loop 2013: Venijnig slot op stormstrand

De Voorbereiding

In 2012 hoor ik pas voor het eerst van het bestaan van de Laan van Meerdervoort Loop (LVML), die behoort tot de 50 leukste loopjes van Nederland. Helaas kon ik toen niet meedoen. Dit jaar schrijf ik ruim van tevoren in. Hoewel Haag atletiek (mede) de organisatie verzorgt is het een Spartaanse loop, vooral als de wind vrij spel heeft.
Ik heb weinig kunnen trainen na een blessure opgelopen bij en na de Haagse 10 (1 v.d 4 loop). Tijdens de laatste individuele training kom ik tot overmaat van ramp hard ten val in een gladde natte bocht.

Terwijl het zaterdag nog uitstekend loopweer is en ik nog een training verzorg voor de pupillen komen de onheilstijdingen over mega slecht weer mij via de (social) media en kennissen tegemoet.
Depressief guur herfstweer in de vorm van storm, regen, hagel, onweer en windstoten zullen Kijkduin (startlocatie van de LVML) teisteren. Op Twitter en Facebook doen de twijfelaars en afhakers er in de ochtend een schepje boven op.

1. Dominik van Lankeren ‏@dvlankeren7u

   Kan het erger dan vorig jaar? Ja! Wolkbreuk + windkracht 6 in kijkduin #lvml

   Openen
2. Simone A ‏@siem_al7u

   Twijfel..twijfel..wel of geen #lvml voor mij vandaag #storm

   Openen

Babette ‏@BabetteSocial6u

Noem me een watje maar we laten de #LVML even voor wat het is. Geen zin in een nat pak. Succes voor de bikkels die wel gaan!

Terwijl mijn vriendin hoopt en uitspreekt dat ik thuisblijf zie ik ook wat bliksemschichten voorbij komen. Ik twijfel 2 seconden, maar pak snel mijn spullen in. Als rechtgeaarde Spartaan ga je niet thuis bij de kachel zitten, als er gelopen kan worden op een van je favoriete trainingsplekken.

Helaas heb ik me wat in de tijd vergist en moet ik me weer eens haasten. Het advies om spullen een dag van te voren klaar te leggen heb ik deze keer niet nagevolgd. Ben mijn startnummer ook nog kwijt en twijfel over mijn loopschoenen. Ik neem mijn lichte Saucony natural runningschoenen mee, maar trek mijn Salomon trailschoenen aan.  

Ik knip nog een vuilniszak tot regenjas, pak genoeg warme kleren (waaronder mijn nieuwe PUMA TECH vest) voor na afloop en steek nog wat  eten/drinken bij me. Hopelijk kan ik met mijn invalide parkeervergunning tot op het Deltaplein komen.
Bij Ockenburgh valt er nog een hagelbuitje op mijn voorruit, maar als ik tot 3 meter van de start(!) parkeer, komt het zonnetje door. Ik heb nog tien minuten en doe de kortste warming-up ooit: 3 keer rekken, een versnelling en een huppeltje (don't do this for serious running;-). Ik heb toch al besloten om rustig te starten, te genieten en mijn blessures niet op de proef te stellen.

De Loop

Ik zie trainingsmaat Rob meteen in zijn gele shirt staan en bereiden ons voor op de start. Ook trainer Theo Sijbrandij zie ik staan. Hij staat behoorlijk van voren, al zal deze ultieme en nog steeds snelle veteraan zich niet gaan mengen om de dagzege in deze sterk bezette loop. Op een van de eerste rijen staat de lange (makkelijk te herkennen) Marlon Voorn. Benieuwd of hij zich bij de beste veertig kan mengen. In de eerste kilometer komt een andere Spartaan , Eric voorbij snellen. Ik wens hem succes. Hij weet ook dat het venijn in de staart zit als we het strand op gaan met waarschijnlijk veel tegenwind. Ik besluit Rob maar te laten gaan en niet te snel te beginnen. Hij is als ervaren hardloper een mooi richtpunt, omdat hij constant kan lopen. Vorig haar had hij een tijd van maar liefst 43 minuten gelopen, al is dat misschien in gunstige condities (wind mee op strand) geweest. Op de Laan van Meerdervoort , ter hoogte van Meer en Bos gooi ik mijn oude pet van een bekend bedrijf op een omheining. Een toeschouwster bied aan om deze te bewaren en ik aanvaard dankbaar haar aanbod (alhoewel ik genoeg nog genoeg prullen heb). Ik besluit er in het vervolg niet meer met de pet naar te gooien en ik hou Rob goed in het vizier. Bij het opkomen van de atletiekbaan van Haag kan ik bij hem aansluiten. We lopen een mooi tempo van ruim 13 kilometer per uur (4.30 p/km), maar Rob versnelt weer iets. Op het vijf kilometer punt klokken we 22.45 Een tijd van onder de 45 minuten zit er niet in realiseer ik me, maar dat is ook geen streven. Op de heuvel richting duinen wil ik het rustig aan doen. toch neem ik op het einde van de 300 meter lange klim onbedoeld afstand van Rob. Daarna wordt het weer dalen, slingeren en zetten we koers richting strand.
We hebben 6 kilometer gelopen als ik een bekende stem hoor. Het is Melvin, ook een Spartaan uit de groep van Theo. Hij heeft een soepele tred op het snelle stuk. Ik haak aan en doe wat haas en -kopwerk. Geen overbodig luxe, wanneer we er opeens vol in een storm st terecht komen. Net als ik me wil laten aflossen is er opeens de beschutting. Even later zien we het strand. Nog 3 kilometer te gaan. Ik zet aan om niet meteen stil te vallen.

Oei, dit is zwaar! Het zand is mul en de voetsporen zijn dan ook diep weggezakt. Windkracht 5-6 blaast de lopers bijna terug en een grijsachtige zeeschuim om je oren. Het is nu werken en worstelen. Maar ook slim lopen. 20 meter voor me loopt een groepje van drie. Ik besluit er naar toe te lopen zodat ze mij uit de wind houden. De licht gebouwde Melvin moet afhaken, definitief naar later blijkt.

De meeste lopers lopen 5 tot 10 meter van de zee. Echt harde stukjes zijn er niet, dus ik probeer zoveel mogelijk wagensporen te volgen Ik merk dat een loper het niet fijn vindt dat ik pal schuin achter hem loopt. Hij gaat als een baanwielrenner zigzaggend lopen, maar ik blijf achter zijn lange rug om krachten te sparen. Een goede strategie want terwijl ik in een groepje loop, komt haast niemand weg uit die groep. Ze waaien gewoon weer terug. Het kop over kop waaierlopen is nog niet echt in deze groep ingeburgerd. Onderweg komen we lopers voorbij die compleet stil zijn gevallen of wandelen. Mijn zware trailschoenen zijn minder geschikt voor het zand, want er blijft veel aan vast kleven en ze zijn relatief zwaar. De grip is echter wel goed.

Opeens is daar het Deltaplein met zijn gebouwen in zicht. Een wat jongere loper die al eerder weg wilde lopen versnelt definitief op de laatste 300 meter strand. Ik heb ook nog energie over en ga er achter aan. Bij de steile strandopgang worden we gegeseld door een striemende regen van fijne zandkorreltjes. Het zand zit spoedig tot diep in mijn oorschelp, als we de eindsprint inzetten, terwijl de verzuring vol toeslaat. De finish is in tegenstelling tot de BeachRun niet op het Deltaplein, maar een bocht en straat verder (bij de start). Mijn directe tegenstander rekent zich ook te vroeg rijk en hij geeft het voor de laatste bocht op. Ik pers er nog een laatste sprint uit om onder de bruto tijd van 50 minuten te komen. Dit lukt. Netto is het 49 minuten precies. Al heel snel voel ik me weer helemaal fit en zie Rob (die Melvin op het strand is gepasseerd) binnenkomen. De eerste is echter netto net boven de 50 minuten, Melvin komt er net onder. Veel lopers lopen 6-7 minuten boven hun PR, dus dit is eigenlijk een prima tijd. Marlon eindigt als 61e, 6 plaatsen achter Michel v.d. Luitgaarden. Mattijs van Dulkenraad eindig op plaats 39 (43.38).

Napret/ evaluatie

De speaker struikelt over zijn woorden als hij de winnaar omroept bij de prijsuitreiking. De LVML is dan ook een loop met internationale allure: Winaar wordt de Braziliaan Daniël Chavez da Silva wint. Hij loopt de tien kilometer in een  bizar snelle 33 minuten en 44 seconden.

Jorrit Rosema wordt op behoorlijke afstand tweede (35.12) en is de beste Nederlander. Het brons is voor Hamid el Mouaziz uit Marokko: 35.16. De vrouwenwedstrijd wordt in 40.57 gewonnen door Jamie van Lieshout. Patima Zehra Gardadi en Lesley van Miert volgen op de  tweede en derde plaats. René van der Stap wint de 5000 meter in 19 minuten en 44 seconden.
Bij de kidsrun wint Spartaan Rohan Jankie.
Klik hier voor alle uitslagen

Na afloop praten we nog even na en genieten we van de warme klanken van de muziekfanfare.We zien ook een andere Sparta loopgroep moe maar voldaan uit hijgen. Thuis gekomen klop ik het strandzand uit mijn schoenen en ben blij dat ik heb meegedaan aan deze leuke loop.  De thuisblijvers hebben geen gelijk gekregen!

1 van de 4 Loop: Haagse 10

De week voorafgaand aan de tweede wedstrijd uit het Hardloopwinkel 1 van de 4 loop circuit was de herfst ingetreden. Slecht weer was voorspeld en de 2e wedstrijd, georganiseerd door Haag atletiek leek een natte bedoening te worden. Gelukkig bleef het droog en er waren bijna ideale loopomstandigheden met een temperatuur van 15 graden, weinig wind en een licht doorbrekend najaars zonnetje.
Ik had mijn fiets in mijn busje geladen en vanaf de Kwartellaan fietste ik het laatste stukje over de Laan van Poot richting de mooie atletiekbaan van HAAG Atletiek.
Aangekomen zag ik trainingsgenoten Eric en Joeri. Beiden antwoorden niet geheel fit te zijn op mijn vraag naar de gesteldheid. Zelf realiseerde ik later ook dat ik een pijnlijke bovenbeenspier had.

Voorgrond:  Kinvara, achter Trailschoen

Het was weer bijzonder druk, ook op de baan waar zeker 250 lopers de warming-up deden. Het groen-geel van Haag atletiek was niet verrassend het meest te zien. Zelf had ik mijn Sparta singlet thuisgelaten. Een neutraal geel Adidas shirtje met korte tight dekten wel de Sparta kleuren. Mijn oude Nike Darts (een schoen waar geen enkele zichzelf respecterende hardloper op loopt) had ik aangedaan. Een week er voor had ik dit relatief goedkope instapmodel bijna weggegooid. Ze ze bijna op en bovendien - na vier jaar trouwe dienst- licht uitgescheurd aan de zijkant. Ook zwaarder dan mijn snelle favoriete natural running shoes (Saucony Kinvara 2), gekocht via deskundig advies bij Zier Running (klik hier om het assortiment en aanbiedingen te bekijken). Vandaag koos ik bewust voor meer comfort en demping.

Samen met Eric ga  ik helemaal aan de buitenkant van de atletiekbaan starten. We kunnen zo nog redelijk vooraan staan. Ik regel mijn adem nog Opeens bewegen een aantal mensen en beginnen er atleten te lopen. Kennelijk is er op een fluitje geblazen.  Bijna iedereen is verrast door het "startschot".

Stomme stemmetjes in je hoofd 

1e ronde, Eric (half zichtbaar) hijgt in mijn nek

Vergeleken met de eerste (Clingendael) loop bij HRR, lijken er meer atleten mee te doen. Eric en ik kunnen redelijk uit het gedrang blijven en gaan rond de 50e loper het atletiekcomplex af de Vogelwijk in. Een paar hobbelige stoepjes en bomen ontwijkend gaat het rechtsaf door (en om) het Westduinpark in. Een klimmetje van 400 meter volgt en hakt er meteen zwaar in. Het tempo ligt nog steeds hoog en ik kan net achter Desiré Hendriks van AV Sparta blijven. Haar voorbij gaan betekent een te hoog tempo. Langzaam moet ik haar laten gaan. Eric blijft mij keurig volgen in zijn rode shirtje. Het schelpenpad na het klimmetje valt me zwaar. Elk moment verwacht ik dat hij me voorbij gaat en makkelijk achter laat. Inmiddels wordt ik al door wat ervaren diesels ingehaald. Ik probeer het niet te zien. Ontkennen dat je langzamer gaat is ook een strategie. Inmiddels zijn de eerste 2 kilometers in 9.07 gegaan, inderdaad een (te) pittig tempo (voor mij). Eric haalt me nog steeds niet in, maar loopt wel soepel. Hij jaagt me eigenlijk op. "Die knakker gaat me toch niet de vernieling in lopen" denk ik. "Dat is dan je eigen schuld" zegt een ander stemmetje in mijn hoofd. Ik besluit de stemmetjes een spreekverbod op te leggen.

De Laan van Poot is een lang eind en richting atletiekbaan krijg ik het zwaar. Een jonge dame met lichte tred passeert mij soepel.  200 meter voor me zie ik Desiré lopen, maar ik zal nooit echt dichterbij komen. Niet erg,want zij heeft meestal geen verval. Daarna twee groepjes van drie lopers die me voorbij komen. Ik probeer aan te klampen, maar binnen tien seconden laat ik ze gaan. Ontspannen dan maar. Ik maak mezelf wijs dat het 5 km lopers zijn, die de finish ruiken. Op de baan krijg ik nieuwe energie. Ik zie geen rood shirt in mijn omgeving. Eric heeft een inzinking of moest opgeven. Dat laatste lijkt mij reëel, aangezien hij al een paar weken last had van een kuitspier. Wie heeft wie nou de vernieling in gelopen?
Het zeurende gevoel aan mijn bovenbeen heb ik inmiddels ook uitgeschakeld. Terwijl er nog een paar snelle lopers mij passeren kan ik op het tweede klimmetje langzaam mijn ritme weer vinden.

De race in de race

2e ronde: De achtervolging wordt ingezet

Een atleet met witte lange sokken en een knalgeel shirt van de Omloop van Terheijde probeert mij te passeren. "Nu de strijd aan gaan" spoor ik mezelf aan. Pas halverwege de klim komt hij er langs en bovenaan heeft hij 1 a 2 meter.Dan weer het lange rechte schelpenpad. Hij pakt vijf meter. Het wordt 10-15. Dan gaat het licht naar beneden en ik verleng mijn pas. Mijn ademhaling is nu stukken rustiger geworden en ik loop het gat dicht. Achter mij een grote leegte. Op 8 kilometer passeer ik mijn loopsteun/tegenstander door een scherpe binnenbocht te nemen. Hij neemt meteen weer over, maar het kost hem kracht.
Samen lopen we midden op de Laan van Poot. We versnellen en komen wat dichter bij de lopers die behoorlijk voor ons . Bij mijn busje aangekomen deel ik een speldeprik uit en pak 10 meter. Het kost hem kracht, maar op 1 km voor de finish is mijn loopmakker weer naast mij. We zijn nu weer een tandje harder gegaan. "Ik moet hem verslaan" komt opeens een opstandig stemmetje weer opzetten.

Mijn tred is nu soepel en ik vertrouw op mijn eindsprint. Bij de parkeerplaats versnel ik al en het knalgele shirt moet afhaken. Ik ram er op de baan nog een flitsende laatste 200 meter uit.

kopgroep met vooraan Arjen

Over de tijd heb ik me totaal niet druk gemaakt. Vorige keer had ik een PR (in 42.22), dat zal nu wel niet lukken. Ik zie echter in de laatste meters 42.08 staan en met een duik ga ik over de finish om in 42.11 te eindigen. Ik ben superblij met de tijd, de goede indeling van de loop en met het lekkere gevoel. Mijn kop is leeg als ik ook Marlon, Rob, Ferry en Niek zie finishen. Zij zijn ook keurig onder de 45 minuten gebleven. Na afloop eet ik een frietje en drink een biertje met wat
Spartanen.

Joeri gaat lekker

Sparta naar voren!

Joeri is maar net boven zijn PR gebleven en haalt de 7e plaats en is vierde in zijn klasse. Met 35.58 blijft hij maar een dikke minuut achter de winnaar, Maikel van Gemert van Haag Atletiek (34.48). Ook andere Spartanen deden voorin mee om de podiumplaatsen. Arjen van Hoeve (in rode Zier Running outfit)wordt 2e in 34.53 (en 1e bij de Mannen senioren). Maarten Klein eindigt 4e en tweede bij de Mannen 35+ met een tijd van 35.14.  Eddy Roodakkers, vorige loop winnaar, moet nu genoegen nemen met een 6e plaats. Bij de dames 45+ is Desiré Hendriks de snelste in 41.35 en eindigt daarmee voor Nicole Oostvogel (ook AV Sparta 41.53) als tweede dame. De allersnelste dame is van HRR: Henrike Oosterhof.

Lees hier alle uitslagen
Kijk hier voor meer foto's van Jeroen Tibbe

Clubkampioenschappen Sparta 2013: spannende strijd

Het Zuiderpark was 5 oktober het toneel voor de clubkampioenschappen. Om 11 uur waren er pupillen te zien flitsende outfits met dito spikes druk bezig met hun voorbereidingen.Er zitten natuurlijk een aantal grote talenten tussen. Dat bleek wel bij de Nationale Kampioenschappen meerkamp en NK estafette waar door Sparta behoorlijk wat titels en gouden medailles werden binnengesleept.

Het contrast met kinderen die voor het eerst met hun trainingsmaatjes een wedstrijd bezoeken  is dan alleen maar mooi: Pupillen getooid met sneakers, een wollen joggingbroek, casual shirt (het Sparta shirt- verkrijgbaar in de kantine -  wordt ongetwijfeld nog aangeschaft).
Terwijl de nieuwelingen nog met hun startblok worstelen en worden bijgestaan door hun ouders of trainer, heeft de starter ook zijn eigen worstelingen. Het pistool gaat niet af, dwz het maakt geen geluid.
Het heeft zo zijn charme, al is het ook wel hinderlijk voor de pupillen die meerdere malen  "op hun plaatsen" moeten. Misschien toch een elektronische startprocedure overwegen? Overigens is de organisatie weer prima geregeld met ervaren vrijwilligers en juryleden en de inzet van enkele ouders en junioren.

Na  een somsverbeten strijd in het klassement op de drie onderdelen (sprint, bal of kogel en verspringen) kwamen de kampioenen boven drijven. Ook op de 1.000 meter gingen de jongens en meisjes tot op de bodem .

Meisjes Pupillen B

Lianne van Oosterwijk won zowel bij de pupillen B de 1.000 meter als de meerkamp. Bij de meisje pupillen A, 2e jaars was Alysee Lester weer een klasse apart. Zoals gebruikelijk won zij weer met overmacht op zowel meerkamp als 1.000 meter.

Justin van Doorne, nog niet lang lid bij Sparta, won de 1.000 m met een fraaie voorsprong. Zonder te verslappen eindigde hij met 3.46 als eerste. Op de meerkamp pakte hij een derde plaats.

Bij de pupillen A tweedejaars was er weer de gebruikelijke strijd tussen Quinten Chambliss  en Lars Schols . Eerstgenoemde won de meerkamp (Beide jongens kwamen over de 8 meter met kogelstoten), de tweede won de 1.000 meter. Gaby Emmanuel won bij de eerstejaars zowel de meerkamp (onder andere met een mooie sprong van 4.77 m!) als de 1.000 meter (3.32.2)

1000 meter, JPA 1e jaars

Bestuursleden Hans Polderman en Alice Smits reikten de prijzen uit. Veel blije gezichten namen plaats op het podium, waarbij de onderlinge sportiviteit opviel.

Wat ook opvalt is dat er ondanks de redelijke drukte, er nog steeds hordes (toepasselijk woord) pupillen niet aan wedstrijden meedoen. Vooral een laagdrempelig clubkampioenschap is een mooie opstap en gelegenheid om aan het "echte werk" te ruiken. Als je jezelf kan meten en in vertrouwde omgeving prestatief bezig kan zijn is dit een ideale combinatie met de trainingen.

Bij deze een oproep aan ouders, bestuur en trainers om te kijken hoe er nog meer pupillen naar deze mooie clubkampioenschappen kunnen komen.
Kijk hier voor meer foto's
Kijk hier voor de uitslagen

1 vd 4 circuit: HRR Clingendaelloop

Op de grens van Wassenaar en Den Haag, nabij de fameuze renbaan Duindigt ligt het landgoed Clingendael. De naam deed wil een bel rinkelen, maar ik was er tot voor kort nog nooit geweest.
3 weken voor de start van de Hardloopwinkel wegcircuit (een klassement over 4 lopen van elk 10 km) ging ik het parcours verkennen. Een leuk rondje in /rondom een oud stukje historisch groen. Na 2 km viel met de duisternis ook een ongelooflijke wolkbreuk op mij neer. Ik was inmiddels alweer vlakbij de auto, maar besloot toch nog het rondje van 3 km. af te maken. Schuilend tussen de bomen genoot ik van de mooie natuur. Tussen de oude bomen door was er geen houden aan en met donder en bliksem op de hielen sprintte ik het laatste stuk weer naar de beschutte auto.

Op zondag 30 september is het weer heel anders. Een heerlijk zonnetje komt door en de loopomstandigheden zijn ideaal. De aanwezige wind voel je nauwelijks door de beschutting van de bomen. Veel lokale hardlooptopper en ervaren kilometervreters zijn weer op de eerste loop van deze klassieker afgekomen. Vooral de lopers van de organiserende vier verenigingen Hague Road Runners (HRR) AV Sparta, Haag atletiek en AV 40 zijn al aanwezig als ik aan kom. Veel tijd voor een warming up heb ik niet. Ondertussen haal ik mijn startnummer, groet trainingsmaatjes en bekenden en loop richting start.

Het parcours bestaat uit een lusje van 1 km rondom het clubhuis van HRR en daarna 3 ronden van 3 km door Clingendael.
Op het smalle weggetje tussen de golfcourses wordt gestart. Wanhopig zoeken twee golfers een weg tussen nerveuze en trappelende atleten bij de start, die vanwege drukte 5 minuten wordt uitgesteld.

Gezellige spanning

De gezelligheid slaat langzaamaan om in enige gespannenheid. Ik besluit om mijn 2 minuten ademhalingsoefeningen die ik vanwege  mijn SportRusten programma heb uit te voeren. Ontspannen start ik, als het startschot klinkt, zonder al te veel energie te hebben verbruikt. De Spartanen, oudgediende Rob en nieuw lid Teresa lopen vlak voor me. Bij de derde bocht haal ik Rob binnendoor in, Teresa haal ik ook wel in denk ik. Bij de Molenloop had ik haar bij 3 km te pakken en kon de snelle dame op 2 minuten zetten.

Terwijl ik lopers aan het inhalen ben, kijk ik op mijn sporthorloge en zie dat ik met een tempo van 15 km/u aan de hoge kant zit. Toch kan ik niet makkelijk terugschakelen en blijf ik lopers inhalen.

 In het eerste rondje kom ik nog tot bij de doorgaans beste vrouw van Sparta, Désiré Hendriks. Zij loopt standaard ruim onder de 45 minuten. Oei, het gaat dus veel te hard. Met moeite kan ik haar volgen. Teresa loopt inmiddels steeds verder weg en ligt al 300 meter voor. Het eerste tempo gaat langzaam naar beneden en ik wordt alweer ingehaald.Van Teresa-makkelijk zichtbaar in een zuurstokroze outfit - geen spoor. Gaat zij zo hard of is ze misschien uitgestapt. Zelf moet ik terugschakelen. Desiree laat ik gaan en voor mijn gevoel kruip ik door de bocht na het eerste rondje. De zon wordt ook feller, er zijn geen drankposten en ik heb het gevoel dat ik moet wandelen. Al na 4 kilometer. Negatieve geachten schieten door mijn hoofd. Ach, het mag vandaag niet lukken. Gisteren op het 45 jarig huwelijksfeestje (ouders) net een wijntje te veel. Laat iedereen me maar in halen. Ik accepteer morgen alle grappen op de training wel. Schuin achterom kijkend denk ik al gele Sparta shirts te zien. Maar het zijn een aantal Haag atleten. Ook een in oranje shirt gehulde triathleet voegt zich bij me.  Halverwege en dan al kapot zitten. Hoe haal ik in hemelsnaam de 10 km zonder te wandelen?

Ik probeer weer te op techniek te lopen, en rustiger te ademen. De triahtleet ligt 15 meter voor me. De afstand blijft hetzelfde en ik dwing me om in zijn slipstream te komen. Ik heb het lastig, maar langzaam kom ik weer terug in een ritme. Bij de doorkomst (hoorde ik dat nou goed?) werd er 21.02 minuten doorgeven. Snel reken ik uit dat ik dus bijna 24 minuten over de volgende 5 kilometer doen  voor mijn mijn doel om onder de 45 minuten te blijven of een record in 44.30. Het tempo van 13 kilometer per uur moet ik dan blijven volhouden.

ik krijg nieuwe hoop en samen met mijn "haas" duik ik het laatste rondje in. met nog 2 kilometer te gaan kan ik zelfs even naast hem lopen. Inmiddels zie ik wel een Spartaan naderbij komen. De lopers die ons nu passeren kunnen we bijhouden. Met ruim een kilometer te gaan in het bochtige stuk wil ik nog versnellen, om de andere volgers geen moed te geven. Ik ben bang mezelf nu op te blazen en dat gebeurd ook deels. Met plm. 600 meter te gaan. komen twee van de drie metgezellen over me heen. De triahtleet als eerste. Ik hoop stiekem nog op mijn eindsprint als hij de laatste bocht indraait. Ik gok dat het nog een klein stuk is. 150 meter. Ik kan er nog hard naar toe gaan en 50 meter van te voren heb ik hem te pakken. Mijn strijdmakker blijft hetzelfde tempo lopen zodat ik hem nog makkelijk op een paar seconden kan zetten.
Over de streep kijk ik op mijn klokje en denk aan een fout. 42.22 minuten! Ongelooflijk, Ruim 2 minuten van mijn PR af. Dat mijn GPRS 9,8 km aangeeft doet niets af aan de blijdschap die me van me meester maakt.

Over de finish hoor ik meer blijde berichten. Veel snelle tijden of PR's. Teresa staat alweer luidkeels en lachend te praten met Jan en alleman. Ze heeft (in 41.30)  maar liefst vier minuten van haar PR afgehakt en is ook nog eens eerste vrouw geworden. Ze is Desiree (2e vrouw) nipt voorgebleven.

De loop wordt gewonnen door Eddy Roodakkers  (34.59) het blijkt mijn schoenenverkoper bij Zier Running te zijn, waar ik twee dagen eerder nog mee heb gesproken.
De Spartanen doen het ook goed. De snelste van hen is Arjen van Hoeve op een derde plaats (35.10) Joeri Borgstein loopt ook een PR met 35.42 (6e totaal) en blijft trainingsmaatje Marnix Baelde 1 plaats voor.

Op de 5 kilometer overheersen de Spartanen ook. Andre Dubbeld wordt op 1 seconden tweede in 19.32
Bij de eerste tien zitten maar liefst acht Spartanen, waaronder de eerste vrouw, Ellen Melse.
Zelf vind ik me terug op een 56e plaats, ruim in de eerste helft van het deelnemersveld. In mijn categorie mannen 35-45 behaal ik een 13e plaats. Kijken of het de volgende keer (Haag atletiek met de Haagse 10) weer zo goed gaat.

Klik hier voor alle uitslagen
klik hier voor foto's

Dam tot Dam twee races op 1 dag

Het is zaterdagavond en ik ga op tijd naar huis en bed. De volgende dag zal ik vroeg per trein naar Zaandam vertrekken. Ik heb erg veel zin in de 29e Dam tot Dam loop, een mega-run evenement dat ik in 2009 voor de derde en tot nu toe laatste keer had gelopen. Dit jaar zat de inschrijving voor de 10 Engelse Mijl (EM) al binnen 2 dagen vol (tenzij je via de businessloop, een goed doel, via AH, of Le Champion deelneemt). Ik greep dus mis, de korte versie van 4 mijl is een redelijke troost en een geheel nieuwe uitdaging. Vanwege familie-omstandigheden is deelname tot op het laatste moment onzeker. Ik ga alleen op pad en wil om 08.50 de metro in Voorburg pakken.

Tot zover de planning.

Zondag 29 september: haastige spoed naar Zaandam

9.12 Na een onrustige nacht wordt ik slaapdronken wakker en zie een 9 op de klok verschijnen. Ik besef nog niet precies wat er gaande is, maar langzaam dringt het tot me door dat ik me verslapen heb.

9.15 ik pak mijn tas met sportkleding en probeer het snel aan te trekken.

9.17 Een dolle bereken ik mijn opties en hak twee knopen door. Ik ga het proberen te halen en ga met mijn busje naar Zaandam (linksom Amsterdam) en probeer zo dicht mogelijk bij de start te komen, ondanks dat de organisatie een afgelegen Park & Ride adviseert.

9.20 Snel ontbijt: cruesli met melk en koffie

9.25 Tas inpakken (handdoek en extra sportkleding)

9.30 nummer opspelden

9.32 Vertrek. Ruim een uur blijft er nog over om naar Zaandam Centrum te rijden, een parkeerplaats te vinden in de drukte, mijn tas/kleding af te geven en naar de start te gaan (inclusief warming -up)
Ik krijg een deja-vu: Vier jaar geleden had ik iets soortgelijks. Bij de 10 EM, moest ik na een verloren tennisfinale (gemengd dubbel) ook gaan haasten. Ik vertrok een kleine minuut na de laatste loper, maar heb wel minstens 1000 mensen ingehaald. Luidkeels support op het eerste stuk - omdat ik als laatste liep -was mijn deel.
Ik ben nog thuis en mijn eerste race is al begonnen. 10.41 moet ik er zijn!

9.54 file bij Schiphol, werkzaamheden en 2 rijbanen afgesloten, de spanning begint op te bouwen, maar ik blijf geloven dat ik het nog steeds kan halen.

10.18 ik arriveer in het centrum van Zaandam, kijk naar parkeerplekken en rij rondjes op rotondes of volle parkeerterreinen

10.24 ik parkeer mijn auto op een bijna vol parkeerterrein, wat naar later blijkt bedoeld is voor (gelukkig heb ik een invalidenkaart) het Medisch Zaans Centrum, in mijn haast vergeet ik ook nog mijn gsm in de auto, terwijl ik ontdek dat ik mijn portemonnee en sleutels ook nog thuis heb liggen. Heerlijk toch, zo'n chaotische voorbereiding?

10.28 ik loop langs het Dam tot Dam park. Businesstenten zijn neergezet, Lopers komen met standaard tasjes en business kleding aangesjokt, het blijken echter lopers voor de 10 mijl te zijn, zij hebben nog alle tijd. En ik heb geen idee hoe laat het is.Ondertussen stijgt de adrenaline.

10.30 niemand te vinden die mij kan vertellen waar ik mijn tas neer kan zetten en waar de start precies is, de spanning loopt nu wel op bij me. Verdorie, ga ik dan toch te laat komen voor de start?

10.32 Een meisje van de organisatie stuurt me bijna de verkeerde kant op (wijzen werkt niet), en aan het einde van de weg is de kleding inname. ik versnel mijn joggingstempo.

10.34 wat een lange weg is dit, ik zie veel lopers, maar nog nergens geluid of een teken van de start. ik krijg het licht benauwd.

10.36 tas afgeven, de start zal wel dichtbij zijn, met een tempo van plm. 11 km/u ga ik verder, een goede tijd zal wel lastig worden.

10.38 een toerist houd me tegen met een (zijn?) ontredderde vrouw naast hem: "Help me..where is the start for 4 miles?" Goede vraag, denk ik. Hoewel ik het ook niet weet besluit achter wat KLM en AH lopers aan te gaan langs een paadje door het park. Tegen de Italiaan en zijn vrouw/dochter zeg ik overmoedig: "Follow me", maar volgens mij staan ze er nu nog.

10.39 ik zie een startdoek en de vakken met lopers

10.40 Natuurlijk zijn de eerste twee startvakken voor AH, Etos, goede doelen en andere wegversperders. ik klim over het hek, haal bijna mijn broek open aan de scherpe hekpunten en baan me een weg door het startvak.

Een benauwde race

10.41 Met het hart in mijn keel zonder goede warming up, knalt het startschot. Ik heb de eerste race gewonnen. Nu nog mijn tweede doel: binnen een half uur finishen en constant lopen. Het krioelt van de deelnemers, en ik erger me lichtelijk aan al die vrolijke mensen die half wandelend en lachend geen enkele genade hebben voor mijn haastige spoed. Ervaren lopers weten dat langzame mensen rechts moeten houden zodat er links ingehaald word (zie brochure). Maar gek genoeg lopen de langzame mensen juist aan de zowel de rechter -en linkerkant van het parcours. "Mensen, ik wil er s.v.p. langs", schijn ik uit te stralen, maar niemand die daar om maalt.

Bloed, zweet en tranen

10.16 ik kan achter de toeschouwers op de stoep en door het gras meters maken.

Mijn oorspronkelijke plan om ontspannen te beginnen kan bij het vuilnis. Ik ben een paar dagen begonnen met ademhalingsoefeningen en het Sportrusten programma van Koen de Jong. Alles wat ik moet doen doe ik fout, Mijn ademhaling is als een op hol geslagen paard. Ik haal veel lopers in, soms wordt ik zelf ook ingehaald. Het zijn gek genoeg jonge(re) lopers van 16-25 jaar en heel af en toe een jonge vrouw. (lees baanatlete).

Ik kan het niet op me laten zitten en versnel op die momenten  mijn tempo. Meestal haal ik ze een kilometer later weer in. Inmiddels begint bij mij ook de energie op te raken en bij kilometer 4 breekt tot overmaat van ramp (!) ook nog de zon door. Mijn hele shirt is alweer drijfnat en ik bedenk dat ik vandaag nauwelijks tijd heb gehad om goed te drinken. Afijn de finish is in zicht. Inmiddels gaat mijn tempo iets omlaag en wordt ik toch weer door 2 jongetjes (ik schat dat de jongste misschien 13 jaar is!).

10.54 bij het 5 kilometer punt (dat slecht aangeven staat, staan de mensen al rijendik en zijn we in Zaandam centrum. Ik ben zojuist ook ingehaald door een meisje (al zie ik later dat ze toch rond de 20 jaar moet zijn) in het paars Dam tot Dam shirt. Ze heeft een paars -roze hardloopjurkje aan en daaronder een paarse legging met stippeltjes sokken.

De vernedering is compleet. Terwijl ik eigenlijk moeite heb mijn tempo te handhaven zegt mijn ego dat ik bij haar moet blijven. Niet alleen om door zo'n wandelende suikerspin verslagen te worden, maar ook toch te proberen een scherpe tijd te halen en niet in te storten. Ik haal haar weer in maar net na de vijf kilometer versneld ze op een stukje vals plat. Ik kan niet volgen en besluit maar te genieten van het parcours de toeschouwers. Ik klamp aan bij iemand van een jaar of 35 en praat wat met hem over souplesse en ontspanning. .het advies dat ik verkoop is eigenlijk tegen mijzelf gericht. Ook mijn ademhaling  is weer rustig 

Inmiddels gaat ook een trekkebenende zwaar gebouwde neger me voorbij. Toch loop ik nog tegen de 13 km /u.

Ik loop een kleine 2 minuten met hem op en merk dat er weer nieuwe energie in mijn lichaam is teruggekeerd, Misschien, heeft het water -dat ik zelf moest pakken (de dames bij de drankpost zaten niet op te letten)- wel wonderen verricht, maar mijn ontspannen geest doet ook wonderen. Ik zie dat het gat met het zuurstokmeisje en de twee jongens niet groter wordt (plm. 200 meter) Dat ik veel anderen passeer is niet relevant. Degenen die mij hebben ingehaald zijn mijn mikpunten. De race in de race is altijd een kwelling, maar ook weer een leuke uitdaging.

naar de Burch: Je kon over de hoofden lopen, zo druk was het

Maar de Dam tot Dam is een loop met een bedrieglijke finish. Het 5 kilometer punt voorbij hoor je al snel het feestplein met zijn oorverdovend kabaal. Voorbij het feestplein zie je een finishdoek bij een brug die schuin omhoog gaat. Ik weet dat er daarna nog een brug komt. Voorgaande edities heb ik me hier steeds op vergaloppeerd. Veel lopers doen het dit jaar weer. En een laatste kilometer is weer anders dan een laatste 1,4. Ik heb mijn metgezel verlaten en kan het tempo opvoeren. De zwaargebouwde neger heeft het nu ook moeilijk . Ik passeer hem alsmede de oudste van de twee snelle jeugdige toppers. Het meisje en de andere jongen lijken te ver weg, maar ik kan wel op ze inlopen. Na de laatste brug moet de finish liggen, maar eerst nog een bocht.

10.57 Ik vloek inwendig als ik door de bocht kom en de straat zie. Aan het einde volgt nog een bocht. ik lig inmiddels op bijna 15 km/u, dus lang houdt ik het niet meer vol, die finish is toch hier?  Ik draai de bocht door en schrik: 400 meter nog tot de finish. Diverse finishdoeken. De een-na-verste zegt heel treiterig: "nog 161 meter".  Het zuurstokmeisje heeft zeker 12 seconden voorsprong. Ik commandeer mezelf  in redelijk hard  tempo naar haar toe te lopen en er dan voorbij te gaan in de laatste 80 meter. Het gebeurd al eerder en ik vertrouw op mijn eindsprint. Voor me loopt dat irritant snelle jochie van 13? Hij wordt door familie luid aangemoedigd en ontvangt dankbaar zijn applaus. Maar hij juicht te vroeg en 5 meter voor de streep ga ik hem voorbij, hij zet nog aan, maar het is te laat.

10.59 Tevreden, kapot en uitgedroogd laat ik me tegen de drankhekken vallen (zoals gewoonlijk). Ik kan redelijk snel weer opstaan. In een nettotijd van 28.15 heb ik de 6,4 km afgelegd. Mijn tegenstrevers na de finish geef ik nog een compliment en met de 35- jarige man praat ik nog even na. Hoewel ik veel mensen heb ingehaald moet ik mijn prestatie ook relativeren. Er zijn kinderen , zwaardere mensen en minder ervaren mensen die sneller waren. En sommigen ook beduidend sneller. De winnaar heeft een netto tijd van onder de 23 minuten. En de echte lopers doen natuurlijk de 10 EM.

11.20  Nadat ik mijn medaille en sportdrank in ontvangst heb genomen kom ik eindelijk op adem. Van een Dominicaan (of was het een Samaritaan) 1,50 heb gekregen (geen portemonnee!!) en ik heb mijn laatste Evergren heb gegeven, ga ik snel mijn auto weghalen van de betaalde parkeerplaats . Helaas mis ik hierdoor wel finish van de toppers bij de 10 EM. De Nederlandse toppers zie ik achter de finish. Ik ga nederig op het supportersschavot bij de finish zitten en zie nog wel de prijsuitreiking.

All-over klassement

Ook hier was sprake van een race in een race. De mannen tegen de vrouwen. Laatstgenoemde toppers mochten 6.05 minuut (verschil van het parcoursrecord van beide sexen) eerder. Ook hier een heerlijk spannende eindsprint. De eerste twee dames blijven (beide) de snelste man 1 seconde voor.De 29e Dam tot Damloop kende vandaag een bloedstollende finish. De kopgroep van de mannen en van de vrouwen, die 6.04 minuten eerder gestart waren, stormde gelijktijdig op het finishlint af. De close finish op de Peperstraat in Zaandam was in het voordeel van de Keniaanse Joyce Chepkirui (51.33). Haar landgenote Flomena Chepchirchir werd in de snelste tijd tweede. De man-vrouw wedstrijd tijdens de 10 Engelse Mijl werd voor het eerst in vier jaar weer gewonnen door de vrouwen.

Het podium bij de heren

Bij de mannen tekent Nguse Amlosom uit Eritrea voor de verrassende overwinning (45.28). Hij laat veel favorieten achter zich en loopt een tactisch slimme race. De meer ervaren John Mwangangi (winnaar van 2010) en Peter Kirui, die veel kopwerk verrichtte kwamen te kort en werden respectievelijk tweede (45.30) en derde (45.31) bij de heren.  De derde vrouw was trouwens Sylvia Kibet. haar zus Hilda Kibet - uitkomend voor Nederland- werd vierde en dus de winaar bij het nationaal klassement van de vrouwen. Zus nummer drie , Valentine, completeerde  het familiesucces door als 7e te eindigen bij de vrouwen.

De dames ontvangen de prijzen

Beste Nederlander werd Ton Wiggers (48.06 en 14e totaal bij de heren) die verrassend Jesper van de Wielen te snel af was 48.16, 16e) voor de lokale held Ronald Schroer (17e)

13.00 ik geniet nog lang van de vele gek uitgedoste lopers, mensen die op wilskracht de finish halen en de gezellig ambiance.

Je kunt ook horizontaal de finish halen

Niet iedereen haalt de finish. Het benauwde weer zorgt voor oververhitting, sommigen vallen flauw. Een aantal (17!) ambulances moet helaas uitrukken en tussen de lopers aanwezig zijn. Een goede voorbereiding , veel drinken en basis conditie kan veel leed voorkomen. Voor mij wordt een man door de politie over de hekken getild, die oververhit is en nauwelijks bij zijn positieven komt. Ook hij wordt afgevoerd.

Gezellige drukte op de Burcht, de bierpompen stromen

15.00 Naar de sporthal lopend zie ik veel gelukzalige gezichten van lopers, blij met hun resultaat of omdat ze plezier hadden met collega's of vrienden. Het lijkt even of er in het mooie Zaandam geen "normale mensen meer liepen. De hardlopers hebben de stad voor deze zondag bezet: Het is ook niet voor niks het grootste loopevenement van Nederland met een rijke historie.

15.30 Ik besluit rustig terug te rijden en geniet zelfs van de verkeersdrukte. Niemand die mij vandaag meer kan opfokken. (Dat kan ik zelf alleen).

18.00 Thuisgekomen zie ik dat ik als 27e ben geëindigd. Bij de heren als 23e. Met alle businessslopers en goede doelen opgeteld deden er toch bijna 1900 mensen mee. Weinig, vergeleken bij de 10 EM, waar meer dan 50.000 deelnemers hebben meegedaan. 

klik hier voor mijn  statistieken, uitslagen, foto's en video

Startnummer 52647

Naam Arnold Vonk Woonplaats/Team Sparta Afstand 4 Engelse Mijl trimloop Categorie 23e Mrecr Totaal plaats 27e van 699 finishers Snelheid 13,639 km/uur Netto tijd 28:19 Netto tussentijden (verschil)

Persoonlijke video Persoonlijk magazine Persoonlijke foto Deel je prestatie

Uw relatieve finishpositie in het totale deelnemersveld van de 4 Engelse Mijl trimloop: