Beach Run Kijkduin: Hitte, heuvels, zand en strand

21 juni: Terwijl het eindelijk zomer wordt in Nederland heb ik een andere goede reden om naar het strand te gaan: De Beach Run staat op de agenda, 5 of 10 km door een zeer selectief en mooi parcours. De run is georganiseerd door o.a. Triathlonclub RTC en mijn eigen AV Sparta.

Voorpret

De dinsdag ervoor heb ik al wat voorpret beleefd door het parcours (deels) te verkennen. Kleine bordjes met oranje pijlen verraden een verdekt uitgezet parcours. Schelpenpaadjes, die al snel overgaan in kleine mulle duinpaadjes, waar je diep in wegzakt. Een grote brede duinpan, twee steile verharde klimmetjes, scherpe bochten, afdalingen  en een zwaar heide/paardenpad. De laatste kilometer zal over het strand gaan, en het slotstuk is heuvelop met de finish op het Deltaplein.

Vreemde vogels

Het zonnetje breekt door als ik om 18.30 arriveer op het plein, waar zojuist de feestelijke ceremonie van het cross-WK triatlon is begonnen. Morgen zullen de Wereld Kampioenschappen in alle klassen losbarsten. Diverse nationaliteiten (die ook meedoen aan de Beach run) en belangstellenden zie ik voorbij schuiven. Enkele bejaarden kijken verbaasd naar alle drukte en sportief geklede sporters. Twee verklede animatie meisjes weten ook niet precies wat er aan de hand is. Iets met sport denken ze. Ik haal mijn startnummer op bij de tent, waar enkele bekenden (van AV Sparta) tref: hardlopers die zich nu inzetten als vrijwilligers. Veel (sterke) lopers van Sparta en andere verenigingen zijn afwezig. Zij doen mee aan een loop die komende zondag aan bod komt en meetelt voor het Fides circuit.

Hotel Atlantique met duinpad

Desalniettemin staan er 200 mensen aan de start bij de 5 km.
Ik kijk nog even kritisch naar mijn Saucony Kinvara's. Lichte schoenen, maar het zand gaat er wel heel makkelijk in, als ik me warm loop bij het duinpaadje langs het Atlantique hotel.  Ik kieper er bijna een half kilootje uit als ik naar de start ga. Misschien moet ik nog even naar mijn favoriete sportshop om een paar trailschoenen te scoren.

Het is een gezellige drukte bij het vertrek (op het strand ter hoogte van beachclub Gotcha). Ik besluit op de vierde rij plaats te nemen, maar wil ook niet vast komen te zitten in het zware zand, doordat er een langzame loper voor me de boel blokkeert. "Houd je in" houd ik mezelf voor, want de laatste keer had ik me enigszins opgeblazen door een te enthousiaste eerste kilometer. Inhouden is behoorlijk lastig, zeker als er na het startschot een aantal jeugdige atleten links en rechts voorbij sprinten. Bovendien wordt het parcours na een halve kilometer smal en is het dan lastig passeren

Zware schoenen

Het is al meteen zwaar als ik via het mulle zand de steile strandopgang naar het Deltaplein bereik. Twee Engelse jongens en een Russische jongedame die alleen uit spieren en botten lijkt te bestaan flitsen uit het zicht. Ik loop achter twee pubers. Een rank meisje met een zuurstok roze shirt zoeft met lichte tred langs me. Na 500 meter zakt de moed me in de schoenen. Maar daar is geen plaats meer voor bedenk ik me, want daar zit al een lading zand. Op souplesse rond ik het duinpad af.

in "het rood" (foto: Jeroen Tibbe )

Dit is wel mijn terrein bedenk ik me. 200 meter voor me zie ik drie lopers met als voorste Glenn Kunst van Haag atletiek. Hij is al twee keer bij andere cross-loopjes een kleine minuut voor me geëindigd. Ik schat hem 15 jaar, maar hij loopt beter dan menig geoefende volwassen atleet. Bergop zijn er veel lopers die het zwaar hebben, ik kan mijn snelheid behouden en pas mijn tred aan. In de afdaling lange passen en krachtige vering. Het "zuurstokroze meisje" heeft korte benen, dus die is duidelijk in het nadeel. Ik passeer haar en loop in de lange technische afdaling naar een jongen van rond de 24 die op zijn beurt op Glenn inloopt.

Ademnood en kuitenbijters 

We lopen een smal duinpad omhoog. Beiden lijken naar adem te happen. Dit is echt weer een heel zwaar stuk.

Glenn Kunst (foto: Jeroen Tibbe)

Ik probeer achter de lange jongen te hangen, maar hij komt niet echt dichterbij. Hij wenst me succes als ik weer versnel en snel bij de Haag atleet ben. Als ik Glenn passeer lijkt het of zijn hoofd uit elkaar ploft. Hij hijgt en puft, zweet gutst over zijn gezicht. Hij heeft het duidelijk lastiger bij de  grote hoogteverschillen. Ik wil niet stil vallen maar kom ook langzaam in het rood als ik de grote duinpan door moet steken. Ik denk dat we we daar richting strand draaien, maar kom bedrogen uit. Volgens mijn Garmin is er nog 2,4 kilometer af te leggen en ik vraag me af of ik het tempo nog kan volhouden. Er volgt nog een lus met tot mijn schrik als voorgerecht een lange verharde steile kuitenbijter. Het veld is nu al behoorlijk uiteengeslagen. Op het pad evenwijdig aan het strand moet ik bijtanken. De afstand met Glenn wordt kleiner. Het lijkt of hij zijn tweede adem vind.

Laatste kilometer

Als we het strand op gaan is het gat nog maar 50 meter. Ik probeer ontspannen te lopen, maar dat is nog lastig. Dichtbij de zee is de grond te zompig. 10 meter landinwaarts al weer te rul. De vaart is er toch wel uit en Glenn passeert me vlak voor de oorspronkelijke start.

(foto: Jeroen Tibbe)

De vermoeide lopers gaan nogmaals via dranghekken over het mulle stuk bij de strandtent. Het is oppassen dat je hier niet bijna stil valt. Het gat is te groot als ik nog aanzet op de strandopgang. Met een soort van eindsprint finish ik in 25.29 als 9e. Verrast over de goede klassering, maar ook over de langzame tijd. Het geeft des te meer aan hoe zwaar de omstandigheden zijn.

Ik stort weer tegen de dranghekken en hijg uit op de grond, terwijl ik mijn chip vergeet in te leveren. Even later geniet ik (als enige) van een heerlijke hete douche die in de portocabins zijn neergezet voor het hotel. Uit het raampje kan ik de 10 km lopers voorbij zien denderen.

5K Winnaar Jeroen (foto: Jeroen Tibbe)

Tijden, uitslagen en foto's

De 10 km wordt gewonnen door Remko Mocking (heren) en Liesbeth Voorthuijsen (Haag Atletiek) bij de vrouwen. De vijf kilometer is een duidelijke prooi voor Jeroen van Aken van het nabij gelegen 100 jarige haag Atletiek in 20.53. Hij houdt de overzeese concurrentie ruim van zich af: James Williams (Wells City Hamers) wordt tweede (22.44). Bij de dames wint de Russisch/Zuid-Afrikaanse Olga Firsova (24.09). Genietend van ossehaaspuntjes en een glaasje rood bij beachclub Gotcha, zie ik de lopers voor de 10 km binnendruppelen. Het duurt nog even maar dan zijn alle 600 lopers binnen. Sommigen moeten een wandeltempo aanhouden, anderen zijn nog opmerkelijk fris. Voor allen is het een zware beproeving en mooi loopavontuur op een fraaie locatie.

 Lees hier verder voor de uitslagen van de Beach run 2013
Voor een sfeerimpressie met mooie foto's van de lopers bekijk hier de foto's van Jeroen Tibbe of de foto's van José Xavier

Interesse in meer sport blogs? Lees het op SportBombarie

Molenloop Voorburg AV Sparta de zon in de Vliet zien schijnen

vorig jaar liep ik als kersverse Voorburger de plaatselijke Molenloop, georganiseerd door AV Sparta. Een grote en gezellige recreatie wedstrijd over 5 of 10 km en ook afstanden voor de jeugd. Afgelopen jaar was het opeens weer warm geworden en met mijn voorbereiding was het ook niet al te best: tweemaal een rondje (4,5 km) Kralingse plas in een half jaar tijd. Mijn voorbereiding was zowieso al dramatisch: Ik was aan de late kant, mijn chip raakte los bij het inlopen en mijn batterij van mijn Garmin Forerunner was op vlak voor het 9 km punt. De geschatte tijd was 47,5 a 48 minuten. Een inzinking halverwege -nota bene 500 meter bij mijn huis - kon ik met moeite overwinnen.

Dit jaar was het anders. Vanaf december was ik structureel gaan trainen (minstens 2 maal per week) en ik had ook al een paar 10 km loopjes in de benen. Het "na-oorlogse" record van 44.44 wilde ik op deze wederom warme dag breken.

Ditmaal was ik ruimschoots op tijd. Als vrijwilliger had ik mij aangemeld om bij de kidsrun te assisteren. Om 9.00 kwam ik al aan op sportpark Westvliet. Om 13.00 konden we vertrekken.
Tevoren had ik een soort schemaatje gemaakt om de eerste kilometer 13 km per uur te gaan en via 13,5 op 14 te eindigen.

Na een rustige eerste kilometer liepen we op het fietspad langs de Vliet. Ik koos een groepje uit, waardoor ik uit de wind bleef. vlak voor de brug passeerde ik een man die er uit zag als een op ontploffen staande tomaat. Ik begon aan een opmars maar zag dat ik al harder ging dan mijn planning. In het centrum (winkelstraat Heerenstraat) passeerde ik met een man in een groen shirt passeerde  een gespierde dame die al 2 km. vlak voor me liep.

Langs de laan van Leeuwenstein ontving ik de felicitaties van mijn supporters. bij de Molen van molenaar en atletiektrainer Bram Zonderop werd het lastig. Bram zelf moedigde me aan. Het werd heter, maar gelukkig was daar de verversingspost, waar ik water naar binnen en over me heen gooide. 100 en 150 meter voor mij liepen twee ervaren Spartanen.
Vorig jaar had ik hier een inzinking. Ik zat inmiddels tegen de 14 km per uur aan , maar kon het tempo maar moeilijk vasthouden.

Bij de Vliet hadden we tegenwind, die voor aangename verkoeling zorgde. De twee Spartanen kon ik op dit stuk voorbij steken en ik had nog over voor een snelle laatste kilometer. Vlak voordat we de baan opdraaiden kwam ik tot bij een oranje shirt van HRR (hague Road runners) . De voorzitter van die club stond daar net ter plaatse en waarschuwde "er zit zo'n gele te loeren, hou 'm achter je! zijn ploeggenoot.

Ik was nu nog meer gebrand op een snelle eindsprint. Bij het opdraaien van de baan nam ik de binnenbocht en zag dat de HRR man geen versnelling meer in huis had. met een laatste krachtsinspanning kon ik ook nog een man in blauw shirt op de meet verslaan om volledig uitgeput tegen het kunststof te vallen. Na een half minuutje stond ik weer op en met ontbloot bovenlijf passeerde ik de wethouder die het startschot had gegeven.

Mijn missie was gelukt: met 44.35 was ik 9 seconden onder mijn PR gebleven!