Zevenheuvelen: op en neer in de lichte nacht

Voor de vierde keer ondernam ik de reis naar Nijmegen. Een van de populairste lopen van Nederland wordt al 30 jaar gehouden aan de boorden van de Waal: De Zevenheuvelenloop.

Veel mensen denken dat de loop zijn naam ontleent aan 7 heuvels die in het parcours zijn opgenomen. Anderen zeggen dat er maar 3 of 4 echte verhogingen zijn. De naam "zeven"is echter afkomstig van het Nijmeegse "sevenen", wat zoiets als sijpelen (uitslijpen) van ondergronds water tussen de heuvels en dalen betekend. Het aparte landschap is hier in het pleistoceen dermate gevormd dat de lopers er nu plezier (of ongemak) van hebben. Nu denk je misschien wat loopt die gozert nou uit zijn duim te zuigen of welke wetenschapper heeft dit nou weer bij elkaar verzonnen? nou vooruit, Jan Piket heet deze professor doctor in de bodem-loogie

In ieder geval zal ik zeker geen 7 heuvels tegen komen, want ik had mij in deze jubileumeditie aangemeld voor de 10 km avond editie, die de (zater)dag er voor gehouden zou worden.
Totaal 30.00 meer en minder fanatieke lopers doen mee aan de verschillende afstanden uitgespreid over het weekend.

Om 17.00 strijk ik in een nog rustig Nijmegen neer. De voorbereiding is meer van een toerist dan van een fanatieke atleet. Met mijn vriendin zit ik in een Belgisch cafe ("Allerlei") aan de parelhoen met Vlaamse frieten en mayo. Ook drink ik er een roseetje bij. Zelfs een likeurtje met koffie gaat er nog in. Zo;n opwarmertje is niet verkeerd, want het is waterkoud .
Mijn sportkleding heb ik al onder mijn gewone kleding aan. We lopen rustig naar het Keizer Karelplein. waar ik mijn jubileumshirt op haal en mijn kleding plus tas inlever. Daarna is het zoeken naar de Groesbeekseweg en het juiste startvak.

Terwijl ik mijn warming-up afrond op het plein met de diverse startvakken begint het steeds gezelliger te worden. Ik sta naast een swingend bandje terwijl de vijf kilometer lopers worden weggeschoten. Nabij is de helblauw verlichte finishboog te zien alsmede een groot scherm met de lopers die alweer snel de finish naderen.
Als gekooide roofdieren zie ik de hekken met daarachter de lopers. Ik hoor van een official dat ik eigenlijk helemaal moet omlopen om achteraan het drukst bezette vak plaats te nemen. Ik doe alsof ik gek ben (moet lukken) en spring over een hekje aan de zijkant. De hand van de official komt net niet meer bij mijn schouder.

Haile Gebreselassie 

De andere vakken zijn voor
A) lopers onder de 45 minuten (daar mag ik dus volgend jaar in).
B) medewerkers van Fortis Bank (bestaan die nog?)
C) onbekend (ABN/Amro,Vips, donateurs?)
Een vrouw voor me in het startvak (nummers met roze stip_ komt niet meer bij als we het bizarre interview van de speaker met Haile Gebreselassie door de geluidsinstallatie horen. De lachspieren worden behoorlijk aangesproken. Beiden moeten elkaar goed kunnen verstaan: Ze spreken namelijk dezelfde taal: zeer gebrekkig Engels. "Good afternoon" begint de spreekstalmeester om half acht s'avonds. "I run very fast" , antwoord Haile,. Het is het enige wat de man met microfoon - enigszins overbodig - kan vertalen. Gebreselassie vertelt er meteen achter aan dat hij morgen niet gaat lopen, vanwege een blessure. Zo'n bekende dure supporter zal ik dus nooit meer krijgen. Hij moet natuurlijk nog wel werken voor zijn geld door de prijzen na afloop uit te reiken.

Podium 5 km met Haile

De Nijmeegse flessehals start is een fijne. Het is even dringen door zandloper, maar na het uitwaaieren over het plein, gaat pas na 100 meter de netto tijd lopen. Ik raak toch  enigszins opgesloten aan de langzame rechterkant door een gezellig keuvelend groepje. (niet dat je aan de"snellere linkerkant er langs kon) .

Voor mij zie ik een man met fel geel shirt en een soort IPhone op zijn achterhoofd gebonden. Het enige verschil is een rood lichtje vanachter: een camera zo lijkt me. Het is een ideale gangmaker. Iedere keer als ik naast hem wil lopen versnelt hij. Met zijn camera wil hi niemand vlak voor zich hebben en blijft daarom ook links lopen om een mooi shot te krijgen. Hopelijk krijg ik de site waar hij het filmpje gaat uploaden te pakken denk ik. Zo kan ik mijn race weer herbeleven. We hebben er goed de gang in en worden maar 1 maal gepasseerd. links van het duurzame "groene" parcours staan wielrenners in groepjes van twee op een hometrainer. Zij schijnen met aangetrapte energie licht in de duisternis;

Podium 10 km met Felix Limo

Op sommige plaatsen op het parcours blijft het echter gevaarlijk donker. het had geregend dus je moet niet bang zijn om uit te glijden. Vlak voor de vijf kilometer probeer ik voor de vijfde keer naast mijn camera-haas te lopen.Zijn tempo stokt. Is hij het zat of kan hij niet meer. Ik verdwijn snel uit zijn beeld. Bij kilometer 6 krijgen we een pitte heuvel al is het niet de beruchte heuvel aan de Postweg. We lopen er om heen. Ook de pittige Zevenheuvelenweg zit niet in het 10 km parcours.
Inmiddels heb ik gezelschap gekregen van een soepel lopend meisje van begin 20 jaar. ("Je bent de 6e dame wordt er van de kant geroepen"). Na de drankpost gaat ze me voorbij en pakt 30 meter. Bij kilometer 7 ga ik haar hard voorbij. Het is dan alleen nog maar naar beneden. Het lijkt wel of we sprinten en ik denk dat ik dit tempo niet 3 kilometer kan volhouden. Toch is het lekker om even jezelf even een Spartaanse prikkel te geven om niet te vervallen in een standaard comfortabel tempo. Met nog twee kilometer te gaan dendert zij weer langs me ("waarom dragen die meiden altijd een roze shirt" denk ik op dat moment wat hulpeloos). Ik kan niet aanpikken, maar hoop op nieuwe krachten in de laatste kilometer. Ik loop naar een groepje lange mannen toe, die ongeveer mijn tempo lopen. De voorste helft van de groep zet aan voor de laatste kilometer en geeft zich niet zo maar gewonnen. Ik ben benieuwd wie in deze verlengde sprint (ik schat 15 km/u) als eerste moet afhaken.

Eindsprint (geel shirt)

Ik zie dat het "roze meisje" niet echt meer uitloopt, maar ook zij versnelt met nog 1 kilometer voor de boeg. De zestig meter verschil lijkt nog steeds moeilijk te overbruggen. Langs het parcours is het publiek  nu talrijker, we gaan nu weer de straten van Nijmegen in. In de verte zie ik de blauwe finishboog gloren. Te snel aangaan is killing. De lopers uit de uiteengeslagen groep hebben moeten lossen. ik focus me op de twee snelste lopers voor me: het soepel lopende roze shirt en een gespierde man in donkerblauw. Ongemerkt heb ik het gat bijna kunnen dichten. Nog 250 te gaan. "Er op en er over" denk ik, "niet wachten tot de laatste 50 meter".

Het wordt een lange sprint, waarbij de "tegenstanders" meteen zijn overrompeld. Dat ik de laatste 50 meter nier meer voluit kan gaan deert niet, een gat van 8 seconden is geslagen: 43.40 is een tijd die sneller is dan mijn doelstelling van 44-45 minuten en mijn derde tijd ooit op deze koningsafstand.
Het voelt na afloop heerlijk als ik na geniet tijden het swingfeest "Dance marathon" waar oude taaie lopers in hardloopoutfit houterig dansen naast wat meer standaard feest publiek. Ik voel me nog fit en jong. Op zich ook logisch, de gemiddelde leeftijd in de zalen van het concertgebouw schat ik op 50 jaar. Maar misschien ogen sommige mensen een paar jaar ouder.

Een dag later: Jesper v.d Wielen beste Nederlander op 15 km

Met een 21e plaats in de categorie 40-45 jaar probeer ik mezelf een goed gevoel aan te praten. Ter relativering, met een zelfde snelheid zou ik bij de 15 km in het totaalklassement maar net onder  plaats 3.0000 finishen. In de Nijmeegse kroegen smaakt het bier goed en blijft de geur van zweterige hardlopers lang hangen.

Klik hier voor alle uitslagen

klik hier voor het bekijken van de filmpjes van mijn finish