Duinrell cross: spelen met en in de natuur

Op zondag 8 december stond de eerste 1vd4 hardloop cross circuit wedstrijden op het programma. Het decor was het Wassenaarse pretpark Duinrell met het hoogste punt van Zuid-Holland als een van de pittige klimmetjes.
Mijn tijd op de 9 km klimmen en dalen was 45.30. Lees het volledige verslag net mooie foto's op mijn hardloopsite Leuke Loopjes leukeloopjes.wordpress.com (uiteraard is deze loop in de top 50 leuke loopjes opgenomen!)

Zonsopgang in Meijendel: 25 km met een doel

Ik schrik me rot. De twee wekkers overleef ik soepeltjes in de vroege zaterdagochtend (6.20). Maar het is de weegschaal die mij de stuipen op het lijf jaagt. Terwijl ik een hele week bezig ben om chocoladeletters, biertjes en toetjes tot een minimum te beperken, constateer ik 2 kilo ongewilde extra bagage om de 25 km van Meijendel te gaan lopen. (OK vooruit ik vertel het, deze "dikzak" zag 84 kg verschijnen).

In twee dagen heb ik dit voor elkaar gekregen. Een van de oorzaken is de het verjaardagsfeestje van mijn stiefzoon Max (10)  de avond tevoren. Het feestje is funest. Ik heb me tegoed gedaan aan de lekkere sushi, teriyaki, één Japans Sapporo biertje en ook nog een goede warme Sake. Omdat je een lange zware wedstrijd niet alleen op eiwit en alcohol kan lopen heb ik om 22.30 ook nog een pak gevulde noedels (Unox) en een banaan burgemeester gemaakt. Een gecombineerde Japans-Indische voorbereiding dus. Als ik naar bed ga hagelt het pijpenstelen, dus ik maak me meteen zorgen over welk schoeisel ik moet gaan dragen (uit voorzorg toch maar 2 paar verschillende schoenen ingepakt). Mijn mobiele weer app voorspelt voor 8 uur s'ochtends een regenkans van 80%, waarna het om 9 uur droog moet worden. Maar ja ,het is Wassenaar/Scheveningen en daar laat het weer zich slecht voorspellen. Zo heb ik afgelopen zomer aan den lijve moge ondervinden door bijvoorbeeld met 8 graden Celsius aan het Zwarte Pad (mistige Pad was een beter naam geweest) te bivakkeren, terwijl in de rest van Nederland de mussen omlaag vielen. Dat gebeurd trouwens vaker. Vallen. En dan omlaag!

Gordels om?

Afijn, de draad die u vast al een tijdje kwijt bent, pak ik dus weer op na het wakker worden (het wikken en wegen, weet u nog?). De tas staat klaar (hardloophorloge check, vaseline check, deo check, extra drinken en proviand check, sleutels check) en ik doe mijn  hardloopgordel om. Dit heeft niets te maken met extra steun of er sexy uit willen zien, maar alles met het feit dat ik verwacht erg dorstig te zullen raken. In de Nike running belt (ziet er mooi uit, ergonomisch gevormde flesjes, maar niet erg praktisch, waarover later meer) kun je flesjes water en ander dingen opbergen in de handige zakjes. Er is 1 drankpost halverwege, dus ik doe het ding om mijn middel en vul een flesje met water (er is plaats voor 4, maar de anderen liggen in Vlieland, Westvliet en Sport 2000.  Ik besluit mijn Iphone er niet in te doen, wel wat geld, twee snoepjes, een  Gelletje (Misschien denkt u, wat een ijdeltuit zeg, maar het is niet voor mijn haar, maar om extra voedings supplementen onderweg in te nemen), genaamd de PowerBar (niks te maken met een kroeg voor bodybuilders). het is lekker donker als ik van Voorburg naar Wassenaar rijd.

De loop door Meijendel (voor degenen die het niet kennen: het is een fantastisch natuur -en duingebied van 2000 hectare, waar je bizons/Schotse hooglanders, vossen, meervleermuizen, buizerds, nachtsperwers en andere vreemde vogels tegen kunt komen) is redelijk uniek.

Ik bedenk de redenen om hier mee te doen (het is makkelijker om de redenen te verzinnen om niet mee te doen, de belangrijkste daarvan toch wel het achterlijk vroege tijdstip, maar ook dat heeft weer een reden).

Historie van de loop

Terwijl "the unforgettable fire" (U2) uit mijn radio schalt, rijd  ik het natuurgebied binnen. In de verte zie ik inderdaad een mooie oranjerode gloed die ik niet meer vergeet. Het eerste randje ochtendgloren. De natuur is nu op zijn mooist. En dat brengt mij weer op de reden dat we zo vroeg aan het vertrek staan. Hoewel dit jaar pas voor de vijfde keer door en rond het unieke natuurgebied wordt gelopen ligt het ontstaan van de loop ligt al bijna 30 jaar terug.

Een vriendenclub nam elk jaar deel aan de 25 km Oude Leedeloop. Deze loop georganiseerd door Jos Brouwer van atletiek vereniging Felix (oeh, dat smaakt naar meer), werd elk jaar gehouden op de 1e zaterdag van december. De route liep (van Delft via Nootdorp, Pijnacker, Oude Leede weer naar Delft). In 2007 kwamen de vrienden op het idee om dit voort te zetten in Meijendel. Duinengebied -beheerder Dunea, zette in 2008 het sein op groen voor de 1e editie. Als tegenprestatie is  aan de Meijendelloop een goed doel verbonden. In samenwerking met Dunea wordt een project van SIMAVI gesteund: lopen voor water (waterproject Tabora in Tanzania).

Bandenwissel in de stal

De beste paarden van stal

Ik loop naar de kleedkamer, hoewel kleedkamer, als ik goed kijk zie ik allemaal lopers in een vreemd soort hokje wat ik meteen herken (heb jaren in zoiets gewoond) als een stal. Ik krijg een soort Elfstedentocht start gevoel. In 1986 was ik toeschouwer op de Bonkevaart, waar de schaatsers net hun tocht in het duister begonnen. Bij het tweede "paardenhokje"" zie ik meteen een aantal AV Sparta clubgenoten (Rob, Tejo, Niek, Ralph, Michel)  staan. Ze staan nog net niet tussen hooi en haver.

Meijendel, een maand eerder

Opmerkingen over "beste paard van stal", stalpaarden, heerlijk ochtendje en paard van Sinterklaas" komen naar boven tijdens de paar minuten die we inlopen. Dat inlopen doe ik bij nader inzien niet op mijn Salomon trailschoenen, maar op mijn oude Nikes, dus er volgt een bandenwissel.

Mijn ervarener clubgenoten vertellen me dat de ondergrond over het algemeen verhard is (waar ik meestal de mos -en bospaadjes opzoek): schelpenpaden en fietspaden. Mijn oude demping schoenen hebben nog wel een goede zool en demping, maar ook al kleine gaatjes aan de buitenkant. Dit is echter niet de bedoeling geweest van fabrikant Nike, en ik hoop ook de voeten droog te houden. Vanavond meteen die schoen zetten bij de open haard en hopelijk zit er dan een mooie Adidas Adios Boost in en kan ik mijn oude schoen weggooien.

Nu maar gokken op de Sint, dat hij mij een brave borst vindt...(dat rijmt). Nu ik toch lekker aan het typen ben, zal ik ook wat over mijn belevenissen onderweg vertellen. Bij de start vraag ik nog even aan wat trainingsmaatjes wat zij nu zou speciaal aan de Meijendel loop vinden. Het mooie en wisselende landschap (sommige delen zijn vandaag speciaal toegankelijk gemaakt), het starten in het donker en het besloten karakter (vol= heel snel vol, namelijk maximaal 250 deelnemers) zijn toch wel de meest gehoorde motieven.

De loop: onderweg door glooiiend natuurgebied

Dan gaan we op pad. Waar ik bang voor ben gebeurd, (nee het startschot heeft niemand geraakt) maar die fijne gordel zwabbert rondom mijn lijf en zakt een beetje af. 

Ik kan hem niet echt strakker zetten (One size fits only teletubbie-people) dus het is af en toe hijsen geblazen. Ophijsen dan he, dat bier komt later wel. Ik loop met Spartaan Rob en probeer niet op mijn gordel te letten. "ontspannen, na 12,5 km doe je hem bij de waterpost --vlakbij de stal/start - gewoon af " zeg ik tegen me zelf in de eerste kilometer. Na drie kilometer zeg ik wat heel anders en gooi ik het kl#%@te ding bij een Dunea wagen, maar niet voordat het water, het geld en de snoepjes (in volgorde van belangrijkheid) er uit gehaald zijn. Rob kijkt verbaast als hij me ziet worstelen, maar hij geeft geen steek onder de gordel.

de koploper in de mooie natuur

Een kilometer eerder zijn we door Niek ingehaald die een voorsprong van 50-100 meter heeft gepakt. We lopen dan grotendeels op ijzeren platen, die vanwege werkzaamheden zijn neergelegd. Na de vierde kilometer krijgen we veel bochtenwerk voor de kiezen in het glooiende landschap. Er is bijna geen vlak stuk. Ik merk dat ik sommige lopers steeds weer inhaal bij een daling of klimmetje. Zo blijf ik steeds in of achter een groepje met o.a. een lange loper die een soort standbeeld stijl heeft (maar wel heel reactief loopt). Ook een dame met soepele tred van Haag atletiek  zit hierbij.

Sparta naar voren!

Na Wassenaarse slag, bij de vijf kilometer heb ik Rob weer bijgehaald. De klimmetjes verteerd hij wat minder, al heeft hij (als 60+ er) vorig jaar een tijd neergezet waar je de hoed voor mag afnemen: 1.52 en nog wat. Zelf heb ik op looptijden.nl mijn doel gedeelde met de wijde webwereld: 2 uur sharp. Bij de start dacht ik dat zoiets te doen is. Als het redelijk vlak is tenminste. En je kunt veel van de Meijendel loop zeggen, maar niet dat het vlak is. Sommigen zeggen dat het zwaarder is dan de 30 van Schoorl. Niek wilde ook voor 2 uur gaan, rob zegt dat het lastig wordt.  Mijn schema zal inhouden dat ik 48 minuten per 10 km, 24 per 5 en 4.48   minuut per kilometer dien te lopen. Oftewel 12,5 per uur. De eerste kilometer heeft een prima rustige 4.54 te zien gegeven. Daarna loop ik 13 km/u en lig ik voor op het schema. Op zich niet erg, want ik verwacht een terugval in de laatste kilometers. Ik heb dit jaar 2 halve marathons (waaronder Egmond) gelopen en voor de rest bestaan mijn loopjes uit maximaal 10 kilometer. De laatste vier kilometer in de halve van Vlieland was hangen en wurgen geblazen. Terwijl Niek totaal uit beeld is verdwenen rond ik de 10 kilometer af met het beklemmende gevoel dat ik niet veel harder meer kan. Mijn gemiddelde is inmiddels gezakt naar 12,2 km per uur. Als dat zo doorgaat wordt het een tijd van boven de 2 uur. Ik ben echter bang dat ik op een gegeven moment moet wandelen.

Mijn drinkflesje is inmiddels leeg, maar op een lang golvend fietspad (terwijl we weer een paar adembenemende vennetjes en zonnestralen mogen bewonderen) kan ik langzaam naar "mijn groepje" toelopen. De statige loper heeft het zwaar en moet definitief lossen als hij mij voor de 6e keer voorbij ziet zeilen. Een andere man kreunt voortdurend in zich zelf dat het zwaar is. (en door dat te doen wordt het nog zwaarder). De stukken van 20-30 meter die naar beneden lopen geven me kadans. ik wordt dan wel ingehaald door een man die ik aan hoor komen met grote en luide passen, maar deze loper brengt mij wel weer naar de rest van  het oorspronkelijke groepje dat nu uit elkaar is gespat. Bij de drankpost op plm. 12,5 heb ik zowaar het groepje ingehaald. Drie personen komen weer aan mijn staart, als ik rustig mijn sportdrankje drink (tip: doe dit nooit te snel en laat het even in je mond warm worden voordat je het door je keel laat glijden). Een zwaar steil stuk volgt als we koers zetten naar de duinopgang bij Scheveningen.

De tweede en derde dame vechten (met mij in het midden) een heftige strijd uit. Bij het steilste stuk moet er eentje definitief lossen na eerst een demarrage te hebben geplaatst. Met de dame van Haag ga ik door. Vlak voor het 15 km laat ik haar achter. Ik heb dan al een tijd onder de  2 uur uit mijn hoofd gezet. Het gemiddelde tempo gaat echter heen en weer (na afloop zal blijken dat mijn doorkomst  bij zowel 15 en 20 nog net onder schema liggen. Bij 17 kilometer (Scheveningen-Zuid/Den haag, bij) wordt het een bochtig cross-country gedeelte. Ik haal nog twee personen in, zie de imposante oude watertoren ....en dan loop ik opeens alleen.

Best gevaarlijk want nu moet ik op de kleine bordjes letten en een verkeerd zijpad is zomaar ingeslagen. Bij de van Alkemadelaan krijg ik het moeilijk. Het gaat nu vlak, maar ik verval in een tempo onder streefsnelheid. Bij 20 km gaan we weer het bos in. Na afloop is het lekker napraten in het nieuwe restaurant, waar koffie, appeltaart en een rood Meijendel shirt op me wacht. De organisatie is er weer in geslaagd om een op een fantastisch parcours een schitterende loop te organiseren. De souplesse en hoop komen langzaam terug, terwijl de laatste drie kilometer in een lekker afkoelende harde regenbui verlopen. Ik heb weer wat richtpunten en de laatste twee kilometer gaan weer hard(er).

De twee mannen voor me kan ik met een mooie eindsprint -aangemoedigd door enkele bekenden (Theo en Melvin) bijhalen. De eindtijd ...2.00.16 en dat is de brutotijd, want mijn klokje geeft na lang zoeken 2.00.12 aan. 12 lousy seconden! Nog geen 100 meter!! Even baal ik, maar ik heb een heerlijke loop mogen meemaken en weer een mooi doel voor volgend jaar.

Bovendien een nieuw PR, want ik heb deze loop als de afstand nooit eerder gelopen. Dus  ik mag geen zeurpiet zijn. Niek heeft ook heerlijk gelopen en finisht 2,5 minuut onder de 2 uur. Rob heeft 2.03 nodig en is beste 60+-er.  Beste Spartaan is Mattijs van Dulkenraad in een snelle 1.43.49.  (beste 40+-er). Tejo wordt 14e (nipt 2e bij de 50+).  Michel finisht zoals altijd ruim onder de 2 uur en in de top 40. De winnaar finisht in een razende 1.33 (16 km/u!). Zo, en nu een Bahvaria (zie foto).

Uitslagen  en website klik hier: